Zapalenie tchawicy

Zapalenie tchawicy rzadko występuje jako izolowana choroba, częściej jest infekcją wtórną do zapalenie gardła, krtani, czyli górnych dróg oddechowych lub oskrzeli (dolnych dróg oddechowych).
Wyróżniamy zapalenie ostre i przewlekłe. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym ostrego zapalenia tchawicy są wirusy: grypy, paragrypy, rhino-, adenowirusy, wirus RS. Rzadziej przyczyną są bakterie atypowe takie jak Chlamydia pneumoniae oraz Mycoplasma pneumoniae. Przewlekłe zapalenie tchawicy jest wynikiem drażnienia błony śluzowej tchawicy wydzieliną, w przebiegu przewlekłego zapalenia zatok lub gardła, a także oskrzeli. Może się także rozwinąć na skutek działania niekorzystnych czynników klimatycznych i zawodowych (np. suche powietrze, duże zapylenie otoczenia, opary substancji chemicznych).
W zapaleniu tchawicy występuje kaszel suchy lub z obfitą plwociną, ból zamostkowy, może być obecna łagodna duszność wdechowo-wydechowa. Jeżeli choroba przebiega bez zajęcia krtani pacjent ma niezmieniony głos. Mogą pojawić się objawy oólne takie jak gorączka, złe samopoczucie.

Zapalenie tchawicy – rozpoznanie

Rozpoznanie zapalenia tchawicy stawiane jest na podstawie obecności typowych objawów oraz badania laryngologicznego: laryngoskopia pośrednia (przy użyciu lusterka krtaniowego) lub bezpośrednia (pharyngoskopia, fiberoskopia). Wykładniki stanu zapalnego (liczba leukocytów, CRP, OB) są przeważnie w normie lub miernie podwyższone.
W leczeniu zapalenia tchawicy stosuje się inhalacje, mające na celu nawilżenie błony śluzowej, kortykosteroidy przy towarzyszącym obrzęku, doustne leki przeciwzapalne (kwas acetylosalicylowy, NLPZ). Wskazany jest odpoczynek, unikanie wysiłku fizycznego, obfite nawadnianie doustne, zakaz palenia, unikanie wziewnych czynników drażniących. W leczeniu przewlekłego zapalenia tchawicy należy ustalić a następnie leczyć lub wyeliminować jej etiologię
Tchawica może być objęta stanem zapalnym w przebiegu takich chorób jak złośliwe zapalenie krtani, tchawicy i oskrzeli (w skrócie LTB, pseudokrup) lub błonica. Obie choroby mają etiologię bakteryjną. Stan ogólny pacjentów jest ciężki, z nasiloną dusznością. Charakterystycznym objawem jest odpluwanie bardzo gęstej wydzieliny, z fragmentami błon lub odlewów dróg oddechowych, powstałych w przebiegu infekcji. W leczeniu stosuje sie antybiotyki, inhalacje, oczyszczanie dróg oddechowych z wydzieliny w trakcie bronchoskopii. W niektórych przypadkach, przy znacznie nasilonej duszności wskazane jest wykonanie czasowej tracheostomii. Obecnie błonica jest w Polsce rzadką chorobą, ze względu na obowiązkowe szczepienie.

 

Zobacz także:
Badanie poligraficzne
Badania słuchu
Centralne testy słuchowe
Chrapanie
Leczenie chrapania
Fiberoskopia
Operacje zatok FESS
Przycięcie migdałków podniebiennych
Wycięcie migdałków
Brodawczaki krtani
Rak krtani
Szumy uszne