PARACENTEZA

PARACENTEZA A DRENAŻ USZU U DZIECI – RÓŻNICE I WSKAZANIA. Zabieg paracentezy jest bolesny, dlatego też wymaga zastosowania znieczulenia miejscowego lub ogólnego. O wyborze rodzaju znieczulenia decyduje niekiedy ogólny stan chorego, a także współpraca jakiej możemy oczekiwać od dziecka i rodziców. W przypadku dzieci stosuje się znieczulenie ogólne, ze względu na konieczność użycia mikroskopu, duży niepokój i brak współpracy małego pacjenta.
Paracenteza może być zabiegiem diagnostycznym, służy do pobrania wydzieliny z jamy bębenkowej i badania bakteriologicznego w przypadkach nieleczących się stanów zapalnych. Ponadto najczęściej wykonywana jest w ostrym zapaleniu ucha środkowego, jako procedura lecznicza. Wykonanie paracentezy w ostrym zapaleniu ucha środkowego powoduje zmniejszenie dolegliwości bólowych, spadek gorączki i przyspiesza proces leczenia.

WSKAZANIA DO PARACENTEZY W OSTRYM ZAPALENIU UCHA ŚRODKOWEGO TO:

  • zapalenie u dzieci poniżej 3 miesiąca życia
  • burzliwy przebieg zapalenia, silny ból ucha, wysoka gorączka
  • duże uwypuklenie błony bębenkowej w badaniu, grożące samoistnym pęknięciem
  • obecność powikłań ostrego zapalenia ucha środkowego (najczęstsze u małych dzieci to zapalenie wyrostka sutkowatego)
  • w niepowodzeniu leczenia antybiotykami
  • u dzieci z obniżoną odpornością


Otwór wykonany w błonie bębenkowej w trakcie paracentezy zarasta samoistnie w ciągu kilku dni, w większości przypadków do 2 tygodni. Po tym zabiegu bezwględnie unikamy moczenia chorego ucha wodą, wskazana jest kontrola laryngologiczna celem oceny efektów leczenia stanu zapalnego i gojenia się błony bębenkowej.
Drenaż wentylacyjny (tympanostomia) jest zabiegiem polegającym na nacięciu błony bebenkowej w typowym miejscu, jak w paracentezie, a następnie założeniu w miejscu wykonanego otworu drenu, który wyglądem przypomina szpulkę. Pozwala to na dłuższe utrzymanie otworu w błonie bebnkowej, co umożliwia ewakuację długo zalegającego w jamie bębenkowej śluzu i przywrócenie prawidłowej jej wentylacji.

WSKAZANIA DO WYKONANIA DRENAŻU WENTYLACYJNEGO:

  • przewlekłe wysiękowe zapalenie ucha środkowego (OMS) utrzymujące się powyżej 3 miesięcy
  • nawracające ostre zapalenie ucha środkowego
  • obecność niedosłuchu przewodzeniowego powyżej 30 dB
  • w wielu ośrodkach zakłada się dren wentylacyjny w trakcie wykonywania zabiegu antromastoidectomii przy powikłaniach ostrego zapalenia ucha środkowego


Zabieg u dzieci wykonuje się w znieczuleniu ogólnym, w powiększeniu mikroskopu. Dreny mogą być wykonane z różnego rodzaju tworzywa: teflonu, silikonu, rzadziej metalu. Wypadają z błony bębenkowej samoistnie, z reguły po kilku miesiącach i najczęściej są znajdowane w przewodzie słuchowym zewnętrznym podczas kolejnej wizyty kontrolnej. Ponadto w niektórych przypadkach pacjent ma wskazania do założenia drenów, które pozostają w błonie bębenkowej przez kilka lat. Zdarza się że wymagają usunięcia przez specjalistę. Pacjent z drenami wentylacyjnymi może funkcjonować normalnie, w trakcie kontaktu z wodą zaleca się ochronę ucha. Do ochrony ucha stosuje się zatyczki silikonowe lub watką nasączoną parafiną. Przeciwwskazane jest nurkowanie, zalanie ucha zanieszczyszczoną wodą mogłoby spowodować rozwój zapalenia w jamie bębnkowej. Ze względu na mały rozmiar dziecko nie odczuwa obecności drenu w uchu.

Ponadto drenaż wentylacyjny wykonuje się często wspólnie z adenotomią (czyli usunięciem migdałka gardłowego). Ponieważ jest to u dzieci najczęstsza przyczyna wysiękowego zapalenia ucha środkowego, powodująca niedosłuch przewodzeniowy. Masz pytania, wątpliwości – zadzwoń, chętnie odpowiemy na wszelkie pytania. UMÓW WIZYTĘ